Prije sedam godina SAD su uvele prve sankcije protiv aktuelnog predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika, a nakon toga lider SNSD našao se još nekoliko puta na meti američkog kažnjavanja, kao i brojni drugi visoki funkcioneri aktuelne vlasti u Srpskoj.
Iako je svrha sankcionisanja i uvrštavanja na američku “crnu
listu” Dodika i ostalih visokih zvaničnika Srpske, kako je obrazlagano, bilo
njihovo “antidejtonsko djelovanje”, odnosno način “vaspitnog kažnjavanja” onih
koji se protive američkoj viziji poslijeratnog uređenja i puta BiH, neutralnom
posmatraču djeluje da su sankcije postigle kontraefekat, odnosno da ni Dodik,
kao ni ostala lica s “crne liste”, ni za pedalj nisu promijenile svoj
dotadašnji način političkog djelovanja.
Podsjećamo, lider SNSD na američku “crnu listu” prvi put je
dospio 17. januara 2017. godine, a povod za sankcionisanje bilo je
organizovanje referenduma o Danu Republike Srpske.
Klimavi rezultati
“Podebljavanje” američkih sankcija Dodiku dogodilo se
početkom 2022. godine, a kako je navedeno u Izvršnoj uredbi američkog
Ministarstva finansija, odnosno odjeljenja tog ministarstva zaduženog za
sankcije (OFAC), lideru SNSD “odrezane” su nove kazne zbog “odgovornosti ili
saučesništva za direktno ili indirektno učešće u kršenju i opstrukcijama u provođenju
Dejtonskog mirovnog sporazuma, kao i zbog koruptivnog djelovanja”.
U oktobru prošle godine OFAC je uveo nove sankcije Dodiku,
ali i članovima njegove porodice (sinu Igoru i ćerki Gorici), a pod sankcijama
našli su se i srpski član Predsjedništva BiH Željka Cvijanović, predsjednik
Narodne skupštine RS Nenad Stevandić, premijer Radovan Višković, ministar
pravde Miloš Bukejlović, ministar zdravlja i socijalne zaštite Alen Šeranić,
lider SP Petar Đokić…
Da li je američko “kažnjavanje” Milorada Dodika dovelo do
bilo kakvih promjena u načinu njegovog političkog djelovanja, za mišljenje smo
pitali političkog analitičara Tanju Topić. Ona smatra da ako ćemo sankcije
posmatrati isključivo iz “vizure” koliko su doprinijele “utišavanju” Milorada
Dodika, slobodno se može reći da su one imale suprotan efekat.
– On (Dodik) je u retoričkom smislu postao radikalniji,
njegove političke poruke su agresivnije i svedene na brojne prijetnje, kako
prema SAD, dijelu međunarodne zajednice, tako i prema nekim od domaćih
političkih aktera – ističe Topićeva.
Međutim, kako dodaje, ako stvari posmatramo u sferi
političkog djelovanja, Dodik, prema njenim riječima, nije ostvario niti jednu od
svojih ranijih prijetnji, prije svega onu da će organizovati referendum o
samostalnosti Republike Srpske.
– Dakle, ipak ne možemo reći da sankcije nisu dale određene
rezultate – smatra Topićeva.
Politički analitičar
i direktor PR agencije “Pragma” iz Beograda, Cvijetin Milivojević, za
Srpskainfo kaže da ne vjeruje da je američkim sankcijama, koje traju već punih
sedam godina, Milorad Dodik “pogođen na ličnom nivou”.
– Pretpostavljam da
je on isuviše lukav političar i da nije držao svoje račune u SAD – kaže
Milivojević za naš portal.
Zagrljaj Rusije
Na pitanje da li su
sankcije Dodiku, iz američkog ugla gledanja, urodile plodom, Milivojević
odgovara da su one, prema njegovom mišljenju, bile čak i kontraproduktivne te
da su od Dodika, koji je, kako navodi, u nekim fazama svoje političke karijere
bio “hiperkonstruktivan” kada je riječ o pritiscima sa Zapada, dobili Dodika
koji je postao beskompromisan kad je riječ o stranim pritiscima.
– Što su sankcije,
prijetnje i pritisci jači, Dodik pokazuje sve više smjelosti da to ne prihvata.
Ono što je takođe novo jeste to da on sada počinje da razmišlja o vrlo jasnim i
glasnim alternativama, čega nije bilo u ranijoj fazi njegove vlasti prije sedam
ili osam godina. Sada Dodik ne samo da govori, već i djeluje vrlo konkretno kad
je u pitanju ustavno-pravna pozicija Republike Srpske, a dosta vješto se poziva
i na ono što zaista jeste suština Dejtonskog sporazuma, čime je dobio novi
manevarski prostor – smatra Milivojević.
Treća, i po
Milivojevićevoj ocjeni možda najvažnija stvar, jeste to da je sankcijama Zapada
Republika Srpska, kako kaže, doslovno gurnuta u zagrljaj Rusije.
– Pretpostavljam da
Zapadu to nije bio cilj, već da natjeraju Republiku Srpsku da odričući se
dijela svog identiteta potraži sebe u EU. Umjesto toga, desilo se ono što
Vašington i Brisel nisu očekivali, a to je da je Republika Srpska, kao jedini
način svog spasa, našla podršku u Rusiji i Kini – zaključuje Milivojević. (www.srpskainfo.com, EuroBlic, Boris
Knežević, 18.1.2024)
Нема коментара:
Постави коментар